Serdecznie witamy na stronie Krokodyl u Jana

Zalew o powierzchni 5 ha na rzece Radomka. Miejsce wykorzystywane do kąpieli, wydzielony brodzik dla dzieci, wypożyczalnia łódek, rowerów wodnych i kajaków. Plaża, 1 boisko do siatkówki plażowej, miejsce do gry badmingtona. Plac zabaw dla dzieci, tenis stołowy . Na środku malownicza wyspa. Możliwość wędkowania.

Szlaki do wędrówek pieszych i rowerowych, szlak turystyczny im. mjr. Hubala.

Istnieje możliwość przyjazdu ze zwierzętami. Dla naszych gości oferujemy, dyskoteki, koncerty zespołów, ogródek piwny, bar, stołówkę z całodobowym wyżywienie.

Ośrodek zmienił nazwę „Krokodyl” na Krokodyl „u Jana” , jest to związane ze zmianą właściciela ośrodka .Obecny właściciel nazywa się Jan Kądziela.

W marcu 2011r. ośrodek poddany został modernizacji. W każdym domk : oddzielna łazienka z pełnym węzłem sanitarnym, lodówka, czajnik bezprzewodowy. Zakupione zostały nowe poduszki, kołdry i koce. Bielizna pościelowa wymieniona została na nową.

Domki zostały odnowione w środku i na zewnątrz łącznie z dachami . Poprawione zostały ścieżki w obrębie ośrodka .

Zostały dokonane zmiany w obrębie plaży, wyczyszczone było dno zalewu, utwardzone i wysypane żółtym piaskiem.

Przez teren gminy przepływają dwie rzeki : Radomka i Wiązownica. W południowo - zachodniej części gminy położony jest duży kompleks leśny, zwany lasami przysuskimi. Znajduje się tutaj rezerwat przyrody. Puszcza u źródeł Radomki o pow. 74,03 ha, utworzony w celu ochrony wielogatunkowych drzewostanów o charakterze naturalnym, ze znacznym udziałem jodły, buku i dębu, rosnących w najbardziej wysuniętym na północ kompleksie leśnym dawnej Puszczy Świętokrzyskiej. Jest tu również wiele wąwozów, rozlewisk wodnych, źródlisk, przejść, pagórków oraz pozostałości po kopalniach rudy.

Topornia - wioska turystyczna w granicach administracyjnych Przysuchy. (obecnie na planach występuje jako ulica). Położona jest w dużym kompleksie leśnym Wzgórza Koneckie, Lasy Przysusko-Szydłowieckie, Rezerwat Puszcza u źródeł Radomki nad 5 hektarowym zalewem na rzece Radomka. Ośrodek leży w bezpośrednim sąsiedztwie Zalewu . Teren ekologiczny. Nazwa "Topornia" pochodzi od słowa "topory", gdyż w czasach powstań listopadowego i styczniowego produkowana była tu broń dla powstańców. W latach 1939-1940 na tym terenie stacjonował i walczył mjr "Hubal". Ośrodek leży przy szlaku turystycznym im. mjr "Hubala". W Toporni działają cztery ośrodki wczasowo-wypoczynkowe oferujące 400 miejsc noclegowych. Najbliższe miasto (2,5 km) Przysucha, ok. 10 tys. mieszkańców.



Gmina Przysucha położona jest w południowo-zachodniej części województwa mazowieckiego. Dawniej wieś, wzmiankowana w XV w. Pod koniec wieku XVII przeszła na własność Antoniego Czermińskiego herbu "Jelita", kasztelana małopolskiego, który w 1710 r. założył osadę przemysłową dla rzemieślników niemieckich. Około 1723 r. powstała dzielnica żydowska, o charakterze handlowo-usługowym. W 1727 r. Przysucha przeszła w posiadanie starosty wolbromskiego Jana Dembińskiego ze Szczekocin herbu "Rawicz", a potem jego syna Franciszka. W 1745 roku lokowano dzielnicę polską zwaną Urszulin (od imienia żony Franciszka - Urszuli z Morsztynów).

Z dawnej zabudowy miasteczka najokazalszymi zabytkami są:

Kościół parafialny p.w. św. Jana Nepomucena - zbudowany w latach 1780-86 ze środków fundacji Urszuli Dembińskiej. Do kościoła prowadzi 11 schodów, u szczytu znajdują się okrągłe kolumny jońskie z kamienia ciosowego, podtrzymujące attykę, z której wyrasta trójkąt wyobrażający Opatrzność Bożą. Bardzo oryginalny jest wielki ołtarz. Na ośmiu kolumnach pod kopułą wspiera się rotunda, na szczycie której widnieje krzyż. wewnątrz pod rotundą stoi posąg Jana Nepomucena, patrona kościoła. Dwa boczne ołtarze są w formie portyków. Jeden z nich z obrazem Matki Boskiej trzymającej Dzieciątko z poł. XVIII w.


Synagoga - barokowa, wzniesiona około 1780 r. na rynku żydowskim. Wnętrze składa się z sali modlitewnej męskiej i przedsionkiem - pomieszczenie dla kobiet. W centrum sali głównej - bima, utworzona z czterech filarów połączonych arkadami. Na ścianie bocznej zachowany ołtarz na rodały, zwieńczony stiukowymi gryfami.


Dworek Dembińskich herbu "Nieczuja” – (obecnie siedziba Muzeum im. Oskara Kolberga). Zbudowany w II poł. XIX w., rozbudowany i przebudowany w wieku XX. Od strony wschodniej i zachodniej dwudziestowieczne dobudówki.
W niedużej odległości od dworu znajduje się lamus. Dolna część tego budynku jest murowana. Była to kiedyś kaplica dworska, wybudowana na początku XVIII w. dla Czermińskich.Przy zajeździe pod dworem znajduje się budynek administracji zbudowany na początku XX w.


Skrzyńsko - wieś położona w pobliżu Przysuchy, przy trasie Radom - Opoczno. W 1123 r. Bolesław Krzywousty podarował Skrzyńsko Piotrowi Włostowi - Duninowi, które było w posiadanu Duninów do XVI w. W drugiej połowie XVIII w. należało do Karola Szydłowskiego, z jego fundacji wzniesiono kościół parafialny p.w. św. Wojciecha w latach 1760-68, z zachowanym rokokowym wyposażeniem. W kościele znajduje się obraz "Matki Boskiej z Dzieciątkiem" z pierwszej połowy XV w. w typie gotyckiej Hodegetrii.kultkosc1.jpg

Smogorzów - wieś leżąca przy trasie Przysucha - Odrzywół w odległości 2 km od Przysuchy. W Smogorzowie (pierwotna nazwa Smogorów) znajduje się kościół parafialny p.w. Najświętszej Maryi Panny zbudowany około 1384 r. w stylu gotyckim przez arcybiskupa gnieźnieńskiego Bodzantę. W 1762 r. odnowiony i powiększony o nawę główną oraz boczne kaplice przez ówczesnego dziedzica okolicznych włości Stefana Dunin - Wąsowicza. Pod kaplicą Pana Jezusa pochowany został dzierżawca dóbr Smogorzowa i Goździkowa Michał Sienkiewicz - pradziadek pisarza noblisty Henryka Sienkiewicza. Fundatorami kościoła był skandynawski ród Duninów herbu "Łabędź". Zbożenna - wieś położona przy drodze Radom - Przysucha nad rzeką Radomką. W średniowieczu należała do Duninów Zbożeńskich herbu "Łabędź". W XVIII w. była w posiadaniu Szymona K. Szydłowskiego, kasztelana żarnowskiego i jego żony Konstancji z książąt Korybutów. Od 1792 własność ich córki Wiktorii, żony starosty uszyckiego, Karola Szydłowskiego. W XIX w. zostaje własnością gen. Jana Malletskiego i jego córki Walerii Morzkowskiej.